تشیع مکتب عشق

بسمه تعالی

از بزرگترین امتیازات شیعه بر سایر مذاهب این است که پایه و زیر بنای اصلی آن محبت است .

از این رو تشیع مذهب عشق و شیفتگی است .حضرت علی می فرماید :اگر با شمشیرم مومنی را بزنم که با من دشمن شود ، هرگز نمی شود . و اگر همه دنیا را به انسان منافقی بدهم که مرا دوست بدارد ، مرا دوست نخواهد داشت.پس علی (ع) مقیاس و میزانی است برای سنجش فطرتها و سرشتها. در ادامه به این می پردازیم که عشق اکسیر است ، زیرا عشق است که می تواند قلب ماهیت کند .عشق و محبت ، سنگین و تنبل را چالاک و زرنگ می کند و حتی از کودن ، تیز هوش می سازد . عشق است که استعدادها را شکوفا می کند . نتیجتا اثر عشق مستقیما بر رشد و نمو روح بشر است  و موجب سر زندگی روح است اما جسم را تقویت نمی کند . و عشق و محبت قطع نظر از این که از چه نوعی باشد و بدون توجه به محبوب آن و صفاتش ؛ انسان را از خودی و خود پرستی بیرون می برد .خود پرستی محدودیت و حصار است و عشق به غیر مطلقا ، این حصار را می شکند .بنابراین خود پرستی جز محدودیت افکار و تمایلات چیزی نیست . در حقیقت عشق اوج علاقه و احساسات است .ولی انواعی دارد که می تواند سازنده یا مخرب باشد .مخربش از مبادی جسمی و جنسی سرچشمه می گیرد و به همان جا خانمه می یابد . و نوع سازنده اش را عاطفه می نامند و یا به تعبیر قرآن مودت و رحمت می گوید . مهر و علاقه مادر به فرزندش از این مقوله است .و هرجا که عشق بیاید عقل از کار می افتد. عشق ورزیدن به فضایل وخوبیها و شیفتگی سجایای انسانی و جمال حقیقت عشق معنوی و انسانی است .آیات سور بقره و حشر و آل عمران و غیره دلیلی بر این گونه عشق است . اساسا علاقه و محبت است که اطاعت آور است .